Władysław Kociatkiewicz

Władysław Kociatkiewicz
	kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia	1 sierpnia 1904 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Lata służby	1919–1926
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	1 pułk artylerii najcięższej
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Władysław Kociatkiewicz^[a] (ur. 1 sierpnia 1904 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan artylerii rezerwy Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

1 sierpnia 1904 w Warszawie, w rodzinie Władysława i Marii z Jaworskich^[2]^[3]. Absolwent Korpusu Kadetów nr 2 w Modlinie^[3].

Od 1919 służył w Wojsku Polskim^[3]. Walczył na wojnie z bolszewikami^[3]. W 1922 był w 17 pułku artylerii polowej w Gnieźnie^[3]. Później ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Toruniu^[4]. 24 września 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 47. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 10 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu^[5]^[6]. Następnie pełnił służbę w 1 pułku artylerii najcięższej w Warszawie i 30 pułku artylerii polowej we Włodawie. 21 grudnia 1925 prezydent RP nadał mu stopień porucznika z dniem 1 lipca 1925 w korpusie oficerów artylerii i 46. lokatą^[7]^[8]^[9]. W 1926 został przeniesiony do rezerwy i przydzielony w rezerwie do 1 pan^[3].

Po zakończeniu służby pracował jako buchalter^[2]. Mieszkał w Warszawie przy ul. Ordynackiej 11^[2]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III i nadal posiadał przydział do 1 pan^[10]. Na kapitana rezerwy został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 5. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[9].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku^[3]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[3], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[11]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 1830^[3].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[12]^[13]^[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[15]^[16]^[17].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[18]^[2]^[19]
Krzyż Walecznych trzykrotnie^[3]^[20]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[3]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[3]

Zobacz też

Uwagi

↑ W latach 20. XX wieku w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław I Kociatkiewicz”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko^[1].

Przypisy

↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1679.
↑ ^a ^b ^c ^d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-08].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 232.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 102 z 1 października 1924, s. 561.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 102 z 1 października 1924, s. 561–562.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 716, 760.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 136 z 23 grudnia 1925, s. 737.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 140.
↑ ^a ^b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 606.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 654.
↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 40 [dostęp 2024-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-08].
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-08].

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.

[2] W latach 20. XX wieku w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław I Kociatkiewicz”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko^[1].

[CITEREFRocznik_Oficerski19241679-1] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1679.

[p1-3] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-08].

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003232-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 232.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_102_z_1_października_1924,_s._561-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 102 z 1 października 1924, s. 561.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_102_z_1_października_1924,_s._561–562-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 102 z 1 października 1924, s. 561–562.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924716,_760-7] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 716, 760.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_136_z_23_grudnia_1925,_s._737-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 136 z 23 grudnia 1925, s. 737.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934140-9] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 140.

[CITEREFRybkaStepan2021606-10] Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 606.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934654-11] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 654.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003LXXIV-12] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.

[13] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 40 [dostęp 2024-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).

[14] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[15] Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).

[16] Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).

[17] Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).

[18] „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].

[19] M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.

[20] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-08].

[21] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-08].

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[1]