Tragiczny Tydzień (Hiszpania)

Tragiczny Tydzień
	; Guardia Civil zatrzymuje podejrzanego o udział w walkach
Czas	26 lipca – 2 sierpnia 1909
Miejsce	Katalonia
Terytorium	Hiszpania
Przyczyna	ogłoszenie poboru na wojnę w Maroku
Wynik	zwycięstwo sił rządowych
Strony konfliktu
Hiszpania; (siły rządowe): Armia; Guardia Civil;	rebelianci: anarchiści; socjaliści; republikanie;
Straty
9 zabitych,; 124 rannych	104–150 zabitych,; + 200 rannych,; 1700 aresztowanych
brak współrzędnych
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tragiczny Tydzień (kat. Setmana Tràgica, hiszp. Semana Trágica), rzadziej pod nazwą Powstanie Barcelońskie^[1] lub Powstanie w Barcelonie^[2] – seria krwawych konfrontacji pomiędzy armią a robotnikami z Barcelony i kilkunastu innych miast Katalonii, popieranymi przez anarchistów, socjalistów i republikanów, w ostatnim tygodniu lipca (26 lipca – 2 sierpnia) 1909 roku. Starcia zostały sprowokowane ogłoszeniem przez premiera Antonio Maury poboru rezerwistów z rodzin robotniczych, którzy mieli być wysłani do północnego Maroka w celu wsparcia armii hiszpańskiej podczas wojny z Berberami o Rif.

Tło

Incydent rozpoczął się, gdy grupa poborowych wysłana do Maroka weszła na pokład statków należących do markiza Comillas, znanego katolickiego przemysłowca. Żołnierze byli przedmiotem patriotycznych przemówień, grano Marsz Królewski, a dobrze ubrane damy rozdawały religijne medaliki. Poborowi milczeli, ale wielu obserwatorów gwizdało i szydziło z uroczystości, a medaliki z Najświętszym Sercem zostały wyrzucone do morza^[3].

Przebieg wydarzeń

We wtorek robotnicy zajęli większą część centrum Barcelony, zatrzymując pociągi wojskowe i wywracając tramwaje. W czwartek doszło do walk ulicznych, wzrostu liczby zamieszek, strajków i podpaleń klasztorów. Wielu uczestników zamieszek miało poglądy antymilitarystyczne, antykolonialne i antyklerykalne. Uczestnicy zamieszek uważali Kościół rzymskokatolicki za część skorumpowanej klasy średniej i wyższej, której synowie nie musieli iść na wojnę, a duża część opinii publicznej została dodatkowo zwrócona przeciwko Kościołowi przez elementy anarchistyczne w mieście. Z tych pobudek nie tylko palono klasztory, ale także dewastowano groby i bezczeszczono zwłoki^[4].

Przypisy

↑ Pomnik na cześć Ferrera. „Sprawa robotnicza”. nr 1, s. 3, 1912. Kraków.
↑ Lew Trocki: Rewolucja hiszpańska. 24.01.1931. [dostęp 2025-04-11].
↑ Mary Vincent: Spain 1833–2002. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 103. ISBN 978-0198731597. (ang.).
↑ Dolors Marín. Barcelona en llamas: La Semana Trágica. „La Aventura de la Historia”. Año 11, no. 129. s. 47. (hiszp.).

[1] Pomnik na cześć Ferrera. „Sprawa robotnicza”. nr 1, s. 3, 1912. Kraków.

[2] Lew Trocki: Rewolucja hiszpańska. 24.01.1931. [dostęp 2025-04-11].

[3] Mary Vincent: Spain 1833–2002. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 103. ISBN 978-0198731597. (ang.).

[4] Dolors Marín. Barcelona en llamas: La Semana Trágica. „La Aventura de la Historia”. Año 11, no. 129. s. 47. (hiszp.).

[1]

[2]

[3]

[4]