George Segal

George Segal
	; George Segal (1965)
Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1934 ; Nowy Jork
Data i miejsce śmierci	23 marca 2021 ; Santa Rosa
Zawód	aktor, muzyk
Współmałżonek	Marion Sobel; (1956–1981; rozwód); Linda Rogoff; (1983–1996; jej śmierć); Sonia Schultz Greenbaum; (1996–2021; jego śmierć)
Lata aktywności	1960–2021
	Multimedia w Wikimedia Commons

George Segal (ur. 13 lutego 1934 w Nowym Jorku, zm. 23 marca 2021 w Santa Rosa^[1]^[2]) – amerykański aktor i muzyk.

14 lutego 2017 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6433 Hollywood Boulevard^[3]^[4].

Wczesne lata

Urodził się Nowym Jorku w rodzinie żydowskiej^[5]^[6] jako najmłodsze z czwórki dzieci Fannie Blanche Segal (z domu Bodkin) i George’a Segala seniora, agenta słodu i chmielu^[7]. Większość dzieciństwa spędził w Great Neck w stanie Nowy Jork. Miał dwóch starszych barci – Johna i Freda oraz starszą siostrę Gretę. Kiedy jego ojciec zmarł w 1947, Segal przeniósł się z matką do Nowego Jorku. W 1951 ukończył George School z internatem kwakrów w Pensylwanii i uczęszczał do Haverford College w Haverford. W 1955 ukończył Columbia College na Uniwersytecie Columbia, uzyskując tytuł Bachelor of Arts w dziedzinie sztuk performatywnych i teatru^[8]. Grał na banjo w Haverford, a także w Columbii, gdzie grał z dixielandowym zespołem jazzowym, który miał kilka różnych nazw. Rezerwując koncert, podał grupie nazwę Bruno Lynch i jego Imperial Jazz Band. Grupa, która później przyjęła nazwę Red Onion Jazz Band, zagrała na pierwszym weselu Segala. Służył w United States Army podczas wojny koreańskiej. Tam grał w zespole o nazwie Kapral Bruno’s Sad Sack Six.

Kariera

Po wojsku Segal ostatecznie studiował w Actors Studio u Lee Strasberga oraz w Herbert Berghof Studio u Uty Hagen^[9]. Wkrótce dostał pracę jako dubler w produkcjach off-broadwayowskich – komedii Molière’a Don Juan (1955)^[10] i przedstawieniu Eugene’a O’Neilla Zimna śmierć nadchodzi (1956)^[10] z Jasonem Robardsem w roli głównej. Po udziale w tragedii Williama Shakespeare’a Antoniusz i Kleopatra, dołączył do improwizowanej grupy The Premise z Buckiem Henrym. W 1959 wystąpił w roli Olliego Mitchella w spektaklu off-broadwayowskim Zostaw to Jane^[11] z tekstami P.G. Wodehouse’a. Grał na Broadwayu w Gideonie Paddy’ego Chayefsky’ego (1961–62), który miał 236 wystawień, a także Rattle of a Simple Man (1963)^[12] z Edwardem Woodwardem.

Sukces przyniósł mu kabaret, gdzie zwrócił uwagę producenta Lawrence’a Turmana i otrzymał debiutancką rolę filmową doktora Howarda w dramacie Młodzi lekarze (The Young Doctors, 1961) na podstawie powieści Arthura Haileya. W wojennym fresku Najdłuższy dzień (The Longest Day, 1962) pojawił się w małym epizodzie jako komandos United States Army Rangers. W dramacie wojennym Bryana Forbesa Król szczurów (King Rat, 1965) zagrał postać Amerykanina kaprala Króla w japońskim obozie jenieckim. W melodramacie Stanleya Kramera Statek szaleńców (Ship of Fools, 1965) z Vivien Leigh został obsadzony w roli Davida Scotta, artysty zaangażowanego społecznie, niepocieszonego brakiem sukcesów. Za rolę doktora Tony’ego „Shiva” Parelliego w komediodramacie The New Interns (1964) ze Stefanie Powers został uhonorowany Złotym Globem dla najbardziej obiecującego młodego aktora. Kreacja Nicka w czarnej komedii Mike’a Nicholsa Kto się boi Virginii Woolf? (Who’s Afraid of Virginia Woolf?, 1966) przyniosła mu nominację do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego^[13] i Złotego Globu dla najlepszego aktora drugoplanowego. Za rolę Stevena „Steve’a” Blackburna w komedii Miłość w godzinach nadliczbowych (A Touch of Class, 1973) otrzymał Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie komediowym lub musicalu^[14].

Na ekranie wystąpił w takich filmach jak Diamentowa gorączka (1972), Miłość w godzinach nadliczbowych (1973), Kalifornijski poker (1974), Dla naszych chłopców (1991) i Igraszki z losem (1996)^[15]. W telewizji grał rolę Jacka Gallo – redaktora naczelnego czasopisma dla kobiet „Blush” w sitcomie NBC Ja się zastrzelę (1997–2003), za którą dwukrotnie był nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w serialu komediowym lub musicalu (1999, 2000) i Nagrody Satelita dla najlepszego aktora w filmie komediowym lub musicalu (2002). Wystąpił jako Albert „Pops” Solomon w sitcomie ABC Goldbergowie (2013–2021)^[16].

Życie prywatne

19 listopada 1956 zawarł związek małżeński z redaktorką telewizyjną Marion Sobol^[17], z którą miał dwie córki Elizabeth (ur. 1962) i Polly (ur. 1966). 2 czerwca 1983 doszło do rozwodu. 9 października 1983 ożenił się z menadżerką Lindą Sue Rogoff, która zmarła w 1996 w wieku 49 lat. 28 września 1996 poślubił Sonię Schultz Greenbaum.

Śmierć

Zmarł 23 marca 2021 w Santa Rosa w Kalifornii z powodu powikłań po operacji bajpasów w wieku 87 lat^[18].

Filmografia

Filmy

Rok	Tytuł	Rola	Reżyser
1962	Najdłuższy dzień	członek United States Army Rangers	Ken Annakin Andrew Marton Bernhard Wicki
1964	Zaproszenie dla rewolwerowca	Matt Weaver	Richard Wilson
1965	Król szczurów	kapral King – tytułowy król szczurów	Bryan Forbes
1965	Statek szaleńców	David	Stanley Kramer
1966	Kto się boi Virginii Woolf?	Nick	Mike Nichols
1966	Wojna w Algierze	sierżant Mahidi	Mark Robson
1967	Masakra w dniu świętego Walentego	Peter Gusenberg	Roger Corman
1969	Most na Renie	porucznik Phil Hartman	John Guillermin
1969	Gwiazda Południa	Dan Rockland	Sidney Hayers Orson Welles (niewymieniony)
1973	Miłość w godzinach nadliczbowych	Steve Blackburn	Melvin Frank
1976	Księżna i Błotny Lis	Charlie „Błotny Lis” Malloy	Melvin Frank
1977	Rollercoaster	Harry Calder	James Goldstone
1977	Dick i Jane	Dick Harper	Ted Kotcheff
1978	Kto wykańcza europejską kuchnię?	Robby Ross	Ted Kotcheff
1983	Pechowy trop (TV)	John Grafton	Bill Persky
1989	I kto to mówi (1989)	Albert	Amy Heckerling
1992	Wszystko o mnie	Buddy Arnett	Pablo Ferro
1993	Drzewo Jozuego	porucznik Franklin L. Severence	Vic Armstrong
1993	I kto to mówi 3	Albert (cameo)	Tom Ropelewski
1995	Za wszelką cenę	prelegent konferencyjny (niewymieniony w czołówce)	Gus Van Sant
1995	Opiekunka	Bill Holsten	Guy Ferland
1996	Moje przyjęcie	Paul Stark	Randal Kleiser
	Igraszki z losem	Ed Coplin	David O. Russell
	Telemaniak	Earl Kovacs, ojciec Stevena	Ben Stiller
	Miłość ma dwie twarze	Henry Fine	Barbra Streisand
2005	Co jest grane	Rabbi Mendel	Chris Terrio
2009	2012	Tony Delgatto, piosenkarz jazzowy	Roland Emmerich
2010	Miłość i inne używki	dr James Randall, ojciec Jamiego	Edward Zwick
2014	Księżniczka Kaguya	Inbe no Akita (angielski dubbing)	Isao Takahata

Seriale TV

1963: Alfred Hitchcock przedstawia jako Larry Duke
1980: Winnetou jako Gottlieb
1993: Napisała: Morderstwo jako Dave Novaro
1993–1997: Wysoka fala jako Gordon
1994: Prawo Burke’a jako Ben Zima
1994: Prawdziwe potwory jako J.B. (głos)
1995–1997: Naga prawda jako Fred Wilde
1996: Opowieści z księgi cnót jako Eli (głos)
1996–1997: Prawdziwe przygody Jonny’ego Questa jako dr Benton C. Quest (głos)
1997: Karolina w mieście jako Bob Anderson
1997–2003: Ja się zastrzelę jako Jack Gallo
2003: Prawo i porządek: sekcja specjalna jako Roger Tate
2007: Prywatna praktyka jako Wendell Parker
2007: Domowy front jako Sid
2007: Billy i Mandy i zemsta Boogeymana jako Horror (głos)
2008: Orły z Bostonu jako Paul Cruickshank
2009: Gdzie pachną stokrotki jako Roy „Buster” Bustamante
2009: Ekipa jako Murray Berenson
2010: Scooby Doo i Brygada Detektywów jako Peter Trickell (głos)
2012: Amerykański tata jako Bernie (głos)
2013–2021: Goldbergowie jako Albert „Pops” Solomon
2018: Simpsonowie jako Nick (głos)

Nagrody

Rok	Nagroda	Kategoria	Film
1965	Złoty Glob	Najbardziej obiecujący nowicjusz	The New Interns (1964)
1974	Złoty Glob	Najlepszy aktor w filmie komediowym lub musicalu	Miłość w godzinach nadliczbowych (1973)

Przypisy

↑ Nellie Andreeva, Erik Pedersen: George Segal Dies: Oscar-Nominated Actor & ‘The Goldbergs’ Star Was 87. Deadline.com, 23 marca 2021. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).
↑ George Segal, TV star and Oscar nominee, dies aged 87. „The Guardian”. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).
↑ George Segal. Walk of Fame. [dostęp 2022-07-26]. (ang.).
↑ Hollywood Star Walk: George Segal, „Los Angeles Times” [dostęp 2024-12-09] (ang.).
↑ Naomi Pfefferman: George Segal on ABC's 'The Goldbergs,' 'Where’s Poppa?' and playing Jewish. Jewish Journal, 20 grudnia 2019. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).
↑ J. Hoberman: The Goulden Age. Village Voice, 10 kwietnia 2007. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).
↑ BruceB. Weber BruceB., George Segal, Veteran of Drama and TV Comedy, Is Dead at 87, „The New York Times”, 23 marca 2021 [dostęp 2024-12-09] (ang.).
↑ Badger Hawkeye: George Segal (1934–2021). Find a Grave. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).
↑ Rose Eichenbaum: The Actor Within: Intimate Conversations with Great Actors. Wesleyan University Press, 2011, s. 268. ISBN 978-0-8195-7165-6.
↑ ^a ^b George Segal Biography (1934–2021). Film Reference. [dostęp 2024-12-08]. (ang.).
↑ George Segal. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).
↑ George Segal. Internet Broadway Database. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).
↑ The 39th Academy Awards 1967. oscars.org. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).
↑ George Segal Awards. AllMovie. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).
↑ George Segal. Rotten Tomatoes. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).
↑ George Segal Biography (1934–2021). Tribute.ca. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).
↑ Marion Sobol Freed (2034–2011). Find a Grave. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).
↑ DuaneD. Byrge DuaneD., MikeM. Barnes MikeM., George Segal, Leading Man of Lighthearted Comedies, Dies at 87, „The Hollywood Reporter”, 23 marca 2021 [dostęp 2024-12-09] (ang.).

Bibliografia

Portret na życzenie: George Segal. „Film”. nr 30/1988 (2038 [XLIII]), s. 22, 24 lipca 1988. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.

Linki zewnętrzne

George Segal (1934–2021) w bazie IMDb (ang.)
George Segal w bazie Filmweb
George Segal w bazie Notable Names Database (ang.)
George Segal w bazie Discogs.com (ang.)

[deadline-1] Nellie Andreeva, Erik Pedersen: George Segal Dies: Oscar-Nominated Actor & ‘The Goldbergs’ Star Was 87. Deadline.com, 23 marca 2021. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).

[guardian-2] George Segal, TV star and Oscar nominee, dies aged 87. „The Guardian”. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).

[3] George Segal. Walk of Fame. [dostęp 2022-07-26]. (ang.).

[4] Hollywood Star Walk: George Segal, „Los Angeles Times” [dostęp 2024-12-09] (ang.).

[jewishjournal-5] Naomi Pfefferman: George Segal on ABC's 'The Goldbergs,' 'Where’s Poppa?' and playing Jewish. Jewish Journal, 20 grudnia 2019. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).

[villagevoice-6] J. Hoberman: The Goulden Age. Village Voice, 10 kwietnia 2007. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).

[7] BruceB. Weber BruceB., George Segal, Veteran of Drama and TV Comedy, Is Dead at 87, „The New York Times”, 23 marca 2021 [dostęp 2024-12-09] (ang.).

[8] Badger Hawkeye: George Segal (1934–2021). Find a Grave. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).

[9] Rose Eichenbaum: The Actor Within: Intimate Conversations with Great Actors. Wesleyan University Press, 2011, s. 268. ISBN 978-0-8195-7165-6.

[fr-10] George Segal Biography (1934–2021). Film Reference. [dostęp 2024-12-08]. (ang.).

[11] George Segal. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).

[12] George Segal. Internet Broadway Database. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).

[13] The 39th Academy Awards 1967. oscars.org. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).

[14] George Segal Awards. AllMovie. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).

[15] George Segal. Rotten Tomatoes. [dostęp 2021-03-24]. (ang.).

[16] George Segal Biography (1934–2021). Tribute.ca. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).

[17] Marion Sobol Freed (2034–2011). Find a Grave. [dostęp 2024-12-09]. (ang.).

[18] DuaneD. Byrge DuaneD., MikeM. Barnes MikeM., George Segal, Leading Man of Lighthearted Comedies, Dies at 87, „The Hollywood Reporter”, 23 marca 2021 [dostęp 2024-12-09] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

1950–1959	Fred Astaire (1950) Danny Kaye (1951) Donald O’Connor (1952) David Niven (1953) James Mason (1954) Tom Ewell (1955) Mario Moreno (1956) Frank Sinatra (1957) Danny Kaye (1958) Jack Lemmon (1959)
1960–1979	Jack Lemmon (1960) Glenn Ford (1961) Marcello Mastroianni (1962) Alberto Sordi (1963) Rex Harrison (1964) Lee Marvin (1965) Alan Arkin (1966) Richard Harris (1967) Ron Moody (1968) Peter O’Toole (1969) Albert Finney (1970) Chaim Topol (1971) Jack Lemmon (1972) George Segal (1973) Art Carney (1974) Walter Matthau (1975) Kris Kristofferson (1976) Richard Dreyfuss (1977) Warren Beatty (1978) Peter Sellers (1979)
1980–1999	Ray Sharkey (1980) Dudley Moore (1981) Dustin Hoffman (1982) Michael Caine (1983) Dudley Moore (1984) Jack Nicholson (1985) Paul Hogan (1986) Robin Williams (1987) Tom Hanks (1988) Morgan Freeman (1989) Gérard Depardieu (1990) Robin Williams (1991) Tim Robbins (1992) Robin Williams (1993) Hugh Grant (1994) John Travolta (1995) Tom Cruise (1996) Jack Nicholson (1997) Michael Caine (1998) Jim Carrey (1999)
2000–2019	George Clooney (2000) Gene Hackman (2001) Richard Gere (2002) Bill Murray (2003) Jamie Foxx (2004) Joaquin Phoenix (2005) Sacha Baron Cohen (2006) Johnny Depp (2007) Colin Farrell (2008) Robert Downey Jr. (2009) Paul Giamatti (2010) Jean Dujardin (2011) Hugh Jackman (2012) Leonardo DiCaprio (2013) Michael Keaton (2014) Matt Damon (2015) Ryan Gosling (2016) James Franco (2017) Christian Bale (2018) Taron Egerton (2019)
2020–2039	Sacha Baron Cohen (2020) Andrew Garfield (2021) Colin Farrell (2022) Paul Giamatti (2023) Sebastian Stan (2024)