Georg Dehio
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: historia sztuki | |
Alma Mater | |
Habilitacja | |
Profesura |
1883 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Uniwersytet Albrechta w Królewcu |
Odznaczenia | |
![]() |
Georg Gottfried Julius Dehio (ur. 22 listopada 1850 w Rewlu, zm. 19 marca 1932 w Tybindze) – niemiecki historyk i historyk sztuki.
Studiował nauki historyczne na Uniwersytecie Dorpackim pod kierunkiem Georga Waitza , historyka, współtwórcy przedsięwzięcia Monumenta Germaniae Historica. Studia kontynuował na Uniwersytecie Jerzego Augusta w Getyndze, a w 1877 habilitował się z historii na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. W 1883 powołano go na Uniwersytet Albrechta w Królewcu. Wykładał tam historię sztuki, a od 1892 do 1918 w Strasburgu; potem, gdy został zmuszony do opuszczenia miasta, w Tybindze. W 1899, jako członek Komisji Opieki nad Zabytkami wchodzącej w skład Gesamtverein der Geschichts- und Altertumsvereine przedłożył projekt opracowania publikacji zbierającej wszystkie zabytki niemieckie, zalążek przyszłego Handbuch der deutschen Kunstdenkmäler, gigantycznego „inwentarza” historycznego zabytków obszaru niemieckiego (1905–1912), który stał się jego najważniejszym i najsłynniejszym dziełem[1]. W 1924 otrzymał Pour le Mérite za Naukę i Sztukę[2].
Dziś nazwisko Dehio jest synonimem katalogu zabytków. Dehio położył bardzo wielkie zasługi w zakresie organizacji oraz popularyzacji ochrony zabytków. Jego działalność naukowa obejmowała zarówno problemy proporcji w antyku, jak i kwestie genezy sztuki gotyckiej. Jego ustalenia wniosły bardzo wiele do rozstrzygnięcia przeróżnych sporów dotyczących proweniencji niemieckiej architektury gotyckiej.
W swoich książkach nieustannie podkreślał historyczno-źródłowy aspekt badań nad sztuką, traktując ją jako najlepsze świadectwo przeszłości oraz narzędzie kulturowej konsolidacji społeczeństwa jako narodowej wspólnoty.
W Przedmowie do Geschichte der deutschen Kunst (wyd. z 1918) swój zamiar sformułował w sposób następujący:
Zrozumieć sztukę niemiecką znaczy: zrozumieć samych siebie, zrozumieć nasze wrodzone uzdolnienia oraz to, co przeznaczenie z nich uczyniło, zrozumieć to, co sami stworzyliśmy i to, co dziedziczymy, to, co osiągnęliśmy i to, cośmy zaniedbali, pojąć nasze szczęści oraz nieszczęścia – wszystko we wszystkim: zrozumieć sztukę jako coś nierozerwalnie powiązanego z całością historycznego procesu życiowego naszego narodu[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Biografia. [dostęp 2022-07-31].
- ↑ Georg Gottfried Julius Dehio. orden-pourlemerite.de. [dostęp 2025-04-20]. (niem.).
- ↑ Alois Riegl: Georg Dehio i kult zabytków. Przełożył i wstępem opatrzył Ryszard Kasperowicz. Warszawa 2002, s. 105, 106.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Georg Dehio – dzieła w bibliotece Polona
- ISNI: 0000000120963451
- VIAF: 68945150
- ULAN: 500253409
- LCCN: n83150695
- GND: 11852433X
- BnF: 12032109x
- SUDOC: 028496876
- NLA: 35781038
- NKC: ola2002159242
- NTA: 07200049X
- BIBSYS: 90322806, 2042703
- Open Library: OL4479436A
- PLWABN: 9810659931305606
- NUKAT: n96026241
- J9U: 987007275629805171
- PTBNP: 715260
- CANTIC: a11323437
- LNB: 000096944
- CONOR: 24886627
- ΕΒΕ: 220044
- Absolwenci i studenci Cesarskiego Uniwersytetu Dorpackiego
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu w Getyndze
- Niemieccy historycy sztuki
- Odznaczeni cywilnym Orderem Pour le Mérite
- Teoretycy konserwacji i ochrony zabytków
- Wykładowcy Uniwersytetu Albrechta w Królewcu
- Wykładowcy Uniwersytetu w Tybindze
- Urodzeni w 1850
- Zmarli w 1932