Bolesław Zajączkowski

Bolesław Zajączkowski
	kapitan KS
Data i miejsce urodzenia	1881 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 1920 ; Zadwórze
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1920
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Detachement rtm. Abrahama
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka; bitwa pod Zadwórzem
	Odznaczenia
	;

Bolesław Zajączkowski (ur. 1881 w Krakowie, zm. 17 sierpnia 1920 w Zadwórzu) – kapitan Korpusu Sądowego Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, doktor praw.

Biografia

Urodził się w 1881 r. w Krakowie, w rodzinie powstańca styczniowego. Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim i do wybuchu I wojny światowej pracował jako notariusz^[1].

W sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich w których działał do 1917 r. W 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego^[1]. W lutym 1920, w stopniu kapitana Korpusu Sądowego, pełnił służbę w Ekspozyturze Sądu Polowego Dowództwa Okręgu Etapowego Tarnopol we Lwowie^[2].

W lipcu 1920 został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu piechoty wchodzącego w skład Detachement rtm. Abrahama. Dowodził nim 17 sierpnia tego roku w bitwie pod Zadwórzem.

14 października 1920 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich^[3].

W 1937 imię Bolesława Zajączkowskiego przyjęto do nazwy Koła Straży Pożarnej Związku Rezerwistów we Lwowie^[4].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5256 – pośmiertnie 19 lutego 1922^[5]
Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 22 kwietnia 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[6]
Krzyż Walecznych
Odznaka II Brygady Legionów Polskich^[7]
Krzyż Obrony Lwowa^[7]
Odznaka pamiątkowa „Orlęta”^[7]

Przypisy

↑ ^a ^b SzymonS. Nowak SzymonS., Bohaterowie spod Zadwórza, Warszawa: IPN, 2020, s. 7-9 .
↑ Kolekcja ↓, s. 2, 3.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920 roku, s. 1070.
↑ 14 kół Związku Rezerwistów we Lwowie otrzyma nazwy po poległych obrońcach Lwowa. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 1, Nr 1627 z 13 listopada 1937.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922 roku, s. 322.
↑ M.P. z 1938 r. nr 93, poz. 143.
↑ ^a ^b ^c Kolekcja ↓, s. 4.

Bibliografia

Zajączkowski Bolesław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.16-996 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-18].
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Szymon Nowak, Bohaterowie spod Zadwórza, Wyd. Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2020, ISBN 978-83-8098-262-8, wersja zdigitalizowana.

[:0-1] SzymonS. Nowak SzymonS., Bohaterowie spod Zadwórza, Warszawa: IPN, 2020, s. 7-9 .

[CITEREFKolekcjas._2,_3-2] Kolekcja ↓, s. 2, 3.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_40_z_20_października_1920_roku,_s._1070-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920 roku, s. 1070.

[4] 14 kół Związku Rezerwistów we Lwowie otrzyma nazwy po poległych obrońcach Lwowa. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 1, Nr 1627 z 13 listopada 1937.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_10_z_30_kwietnia_1922_roku,_s._322-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922 roku, s. 322.

[6] M.P. z 1938 r. nr 93, poz. 143.

[CITEREFKolekcjas._4-7] Kolekcja ↓, s. 4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]