Pergi ke kandungan

Aktivisme pelajar

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Pelajar Universiti Bandaraya Hong Kongmengadakan aksi duduk semasa Tunjuk perasaan Hong Kong 2014 kerana menyekat reformasi pilihan raya
Pelajar Kolej Shimer yang memprotes mengancam perubahan pada tadbir urus demokratik sekolah, 2010
Pelajar Universiti Tufts membuat demonstrasi untuk peleburan daripada bahan api fosil, 2013

Aktivisme pelajar atau aktivisme kampus merupakan kerja pelajar untuk menyebabkan perubahan politik, alam sekitar, ekonomi atau sosial. Selain pendidikan, kumpulan pelajar sering memainkan peranan utama dalam pendemokrasian dan memenangi hak sivil.[1]

Pergerakan aktivis pelajar moden merangkumi semua peringkat umur, kaum, latar belakang sosio-ekonomi dan perspektif politik.[2] Beberapa bantahan pelajar memberi tumpuan kepada hal ehwal dalaman sesebuah institusi (seperti peleburan); yang lain menangani peperangan atau diktator. Aktivisme pelajar paling kerap dikaitkan dengan politik sayap kiri.[3]

Contoh

[sunting | sunting sumber]

Aktivisme pelajar di peringkat universiti hampir setua universiti itu sendiri.

Pelajar di Paris dan Bologna mengadakan tindakan kolektif seawal abad ke-13, terutamanya mengenai isu bandar dan gaun.

Bantahan pelajar terhadap isu politik yang lebih luas juga mempunyai keturunan yang panjang. Di Dinasti Joseon Korea, 150 pelajar Sungkyunkwan mengadakan demonstrasi yang tidak pernah berlaku sebelum ini menentang raja pada tahun 1519 berhubung Pembersihan Kimyo.[4]

Mengikut Negara

[sunting | sunting sumber]

Amerika Syarikat

[sunting | sunting sumber]
Demonstrasi AS menentang Perang Vietnam, 1967

Di Amerika Syarikat, aktivisme pelajar sering difahami sebagai satu bentuk aktivisme belia yang paling ketara dalam peranannya dalam protes tanpa kekerasan mengenai hak sivil.

Beberapa aktivisme terarah yang didokumentasikan dengan baik berlaku di kampus institusi Kulit Hitam seperti Fisk dan Howard pada tahun 1920-an. Di Fisk, kebimbangan pelajar mengenai peraturan disiplin yang direka untuk melemahkan identiti hitam bergabung menjadi tuntutan untuk peletakan jawatan Presiden, Fayette Avery McKenzie. Didorong oleh ucapan permulaan tawas W.E.B. Du Bois' 1924, pelajar tidak mengendahkan perintah berkurung 10 p.m. untuk membantah, dan mengadakan pemberhentian seterusnya. Selepas sebuah jawatankuasa mendapati kebolehan Mckenzie dan mengendalikan pergolakan yang miskin, dia meletak jawatan pada 16 April 1925. Peristiwa di Fisk mempunyai kesan yang luas, kerana pelajar kulit hitam di tempat lain mula mempersoalkan status quo menindas universiti kulit hitam selepas perang.[5]

Pada tahun 1930-an, Kongres Belia Amerika melobi Kongres AS menentang perang dan diskriminasi kaum dan untuk program belia. Ia sangat disokong oleh Wanita Pertama, Eleanor Roosevelt.[6]

Mungkin kumpulan pelajar yang paling terkenal dan berjaya dalam Sejarah AS ialah Jawatankuasa Penyelaras Tanpa Kekerasan Pelajar dan Pergerakan Pelajar Atlanta, kebanyakannya kumpulan Afrika Amerika yang memenangi laluan Akta Hak Mengundi 1965.

Pergerakan Ucapan Bebas pada 1964–65 di UC Berkeley menggunakan keingkaran awam secara besar-besaran untuk membatalkan sekatan ke atas aktiviti politik di kampus. Gerakan Ucapan Bebas adalah gerakan pelajar AS pertama yang menjadi tumpuan perhatian ilmiah terhadap aktivisme pelajar.[7]

Mogok pelajar terbesar dalam sejarah Amerika berlaku pada Mei dan Jun 1970, sebagai tindak balas kepada Penembakan di Kent dan pencerobohan Amerika ke atas Kemboja. Lebih empat juta pelajar menyertai aksi ini.[8]

Pergerakan Pengeluaran pelaburan dari Afrika Selatan melibatkan banyak universiti, bermula dengan Universiti California, Berkeley, di mana aktivisme pelajar membantunya menjadi institusi pertama yang melucutkan pelaburan sepenuhnya daripada syarikat yang terlibat dan mendapat keuntungan daripada apartheid.

Pada 1990-an, gerakan reformasi pendidikan popular telah membawa kepada kebangkitan semula aktivisme pelajar populis terhadap ujian dan pengajaran yang standard,[9] serta isu yang lebih kompleks termasuk kompleks tentera/perindustrian/penjara dan pengaruh tentera dan syarikat dalam pendidikan.[10]

Kempen kontemporari utama termasuk kerja untuk membiayai sekolah awam, menentang peningkatan tuisyen di kolej atau penggunaan buruh sweatshop dalam pembuatan pakaian sekolah (cth. United Students Against Sweatshops), untuk meningkatkan suara pelajar sepanjang perancangan pendidikan, penyampaian dan penggubalan dasar (cth. The Roosevelt Institution), dan untuk meningkatkan kesedaran nasional dan tempatan tentang akibat kemanusiaan daripada Konflik Darfur.[11] Aktivisme antiperang juga telah meningkat membawa kepada penciptaan Campus Antiwar Network dan penubuhan semula SDS pada tahun 2006.

Pada Februari 2018 selepas penembakan Sekolah Menengah Stoneman Douglas, ramai pelajar mula menganjurkan perhimpunan dan bantahan terhadap keganasan senjata api.[12]

Satu siri bantahan besar termasuk March for Our Lives (MFOL) diikuti, menarik berjuta-juta penunjuk perasaan dan terutamanya menyerang NRA serta undang-undang senjata api AS.[13] Sebilangan aktivis pelajar seperti X González yang membantu mengetuai protes dengan cepat menarik perhatian media untuk tindakan mereka.[14] Kemudian, pelajar ini mewujudkan MFOL, sebuah organisasi 501(c)(4) bukan untung. Sebilangan pelajar lain telah mengikut jejak mereka dan mencipta organisasi belia lain, termasuk Team Enough, yang sedang diawasi oleh Kempen Brady,[15] dan Students Demand Action, yang sedang diawasi oleh Everytown for Gun Safety.[16]

Aktivisme belia baru-baru ini di sekitar pemilih belia keluar mengundi termasuk usaha seperti EighteenX18, sebuah organisasi yang dimulakan oleh pelakon Yara Shahidi daripada ABC's Blacki-sh yang menumpukan kepada peningkatan jumlah keluar mengundi dalam kalangan belia;[17] OneMillionOfUs, sebuah organisasi pengundian dan advokasi belia negara yang berusaha untuk mendidik dan memperkasakan 1 juta orang muda untuk mengundi yang dimulakan oleh Jerome Foster II.[18]

Perubahan iklim juga telah menjadi isu bagi aktivis belia di Amerika Syarikat, termasuk This is Zero Hour, sebuah pertubuhan belia berfokuskan alam sekitar yang dimulakan oleh Jamie Margolin.[19]

China

[sunting | sunting sumber]
Pelajar dari Universiti Peking memprotes di Dataran Tiananmen pada tahun 1919

Sejak kekalahan Dinasti Qing semasa Pertama (1839–1842) dan Perang Candu Kedua (1856–1860), aktivisme pelajar telah memainkan peranan penting dalam sejarah China moden.

Didorong kebanyakannya oleh nasionalisme Cina, aktivisme pelajar Cina sangat percaya bahawa golongan muda bertanggungjawab untuk masa depan China. Kepercayaan nasionalistik yang kuat ini telah dapat dizahirkan dalam beberapa bentuk seperti pro-demokrasi, anti-Amerikanisme dan pro-komunisme.[20]

Pada tahun 1919, Gerakan 4 Mei menyaksikan lebih 3,000 pelajar Universiti Peking dan sekolah lain berkumpul bersama di hadapan Tiananmen dan berdemonstrasi. Ia dianggap sebagai langkah penting dalam revolusi demokrasi di China, dan ia juga telah melahirkan Komunisme China.

Semasa dekad Nanjing 1927–1937, aktivisme pelajar memainkan peranan yang terlalu besar.[21]

Walaupun gerakan nasionalis Anti-Amerika yang dipimpin oleh beberapa pelajar dan intelektual semasa Perang Saudara Cina memainkan peranan penting dalam memenangi sokongan yang mencukupi untuk PKC di kawasan bandar untuk diguna pakai, masih terdapat banyak polarisasi di kampus pada akhir 1940-an dengan pelbagai pandangan.[21] Ironinya, pengaruh Amerika di China selepas perang, yang direka untuk menghalang pengaruh Soviet nampaknya telah menjadi bumerang bagi Amerika Syarikat kerana sesetengah pelajar China sensitif terhadap sebarang pengaruh asing yang terang-terangan selepas pendudukan Jepun.[22]

Pada tahun 1989, Bantahan Dataran Tiananmen, yang diketuai oleh pelajar, diilhamkan berakhir dengan pembunuhan beramai-ramai kerajaan yang kejam, merosakkan reputasi Parti Komunis China apabila ia bergerak ke arah pendekatan yang lebih menindas terhadap ucapan dan perbezaan pendapat.

Filipina

[sunting | sunting sumber]

Aktivisme pelajar di Filipina menyaksikan lonjakan semasa rejim Ferdinand Marcos pada akhir 1960-an dan awal 1970-an semasa Ribut Suku Pertama sebelum pengisytiharan Undang-undang Tentera. Sehingga hari ini, aktivisme pelajar berterusan untuk pelbagai tujuan seperti pendidikan percuma, rasuah dalam kerajaan, dan pembunuhan di luar undang-undang. Beberapa kumpulan yang mengetuai protes ini ialah Liga Pelajar Filipina (LFS), Kesatuan Kebangsaan Pelajar Filipina (NUSP), Anakbayan dan Parti Kabataan.

India

[sunting | sunting sumber]
Pelajar mengambil bahagian dalam perhimpunan semasa Pergerakan Assam

Pergerakan Assam (atau Assam Agitation) (1979–1985) merupakan gerakan popular menentang pendatang tanpa izin di Assam. Pergerakan yang diketuai oleh Kesatuan Pelajar Assam (AASU) dan 'All Assam Gana Sangram Parishad' (AAGSP), membangunkan program protes dan demonstrasi untuk memaksa kerajaan India mengenal pasti dan mengusir haram, (kebanyakannya Bangladesh), pendatang dan melindungi serta menyediakan perlindungan perlembagaan, perundangan dan pentadbiran kepada orang asli Assam.[23][24][25][26][27]

Lebih 2 juta pelajar membantah di pantai Marina, Chennai, Tamil Nadu, India menentang larangan Jallikattu.

Universiti Jadavpur[28] dari Kolkata telah memainkan peranan penting untuk menyumbang kepada aktivisme pelajar India. Pergerakan Hokkolorob (2014) menggerakkan ramai orang di seluruh dunia. Ia berlaku selepas dakwaan polis menyerang pelajar yang tidak bersenjata di dalam kampus menuntut keadilan terhadap seorang pelajar yang dicabul di dalam kampus. Pergerakan itu akhirnya membawa kepada pengusiran Naib Canselor kontemporari universiti, Encik Abhijit Chakraborty,[29] yang didakwa mengarahkan polis melakukan lathicharge terbuka ke atas pelajar. Beberapa penjahat anti sosial juga terlibat dalam gangguan terhadap pelajar.[30]

Pelajar JU Lawan Naib Canselor

Indonesia

[sunting | sunting sumber]
Delegasi awal Pemuda Jawa

Indonesia sering dipercayai telah menjadi tuan rumah atas "beberapa tindakan penentangan pelajar yang paling penting dalam sejarah dunia".[31] Kumpulan pelajar universiti telah berulang kali menjadi kumpulan pertama yang mengadakan demonstrasi jalanan yang menyeru perubahan kerajaan pada perkara penting dalam sejarah negara, dan organisasi lain dari seluruh spektrum politik telah berusaha untuk menyelaraskan diri mereka dengan kumpulan pelajar. Pada tahun 1928, Sumpah Pemuda membantu menyuarakan sentimen anti-kolonial.

Semasa pergolakan politik tahun 1960-an, kumpulan pelajar sayap kanan mengadakan demonstrasi menyeru Presiden Sukarno ketika itu untuk menghapuskan dakwaan Komunis daripada kerajaannya, dan kemudian menuntut beliau meletakkan jawatan.[32] Sukarno berundur pada tahun 1967, dan digantikan oleh jeneral Tentera Darat, Suharto.[33]

Kumpulan pelajar juga memainkan peranan penting dalam kejatuhan Suharto pada 1998 dengan memulakan demonstrasi besar yang menyuarakan rasa tidak puas hati rakyat yang meluas terhadap presiden selepas Rusuhan Mei 1998.[34] Pelajar sekolah menengah dan universiti di Jakarta, Yogyakarta, Medan, dan di tempat lain adalah sebahagian daripada kumpulan pertama yang bersedia bersuara secara terbuka menentang kerajaan tentera. Kumpulan pelajar merupakan bahagian penting dalam kancah politik dalam tempoh ini. Apabila memegang jawatan selepas Suharto berundur, B. J. Habibie membuat banyak usaha yang kebanyakannya tidak berjaya untuk menenangkan kumpulan pelajar yang telah menjatuhkan pendahulunya. Apabila itu gagal, beliau menghantar gabungan pasukan polis dan gangster untuk mengusir penunjuk perasaan yang menduduki bangunan kerajaan secara paksa.[35] Pembunuhan beramai-ramai menyebabkan dua pelajar maut dan 181 cedera.[35]

Jepun

[sunting | sunting sumber]
Pelajar Universiti Waseda berhimpun menyokong Tibet, 2008.

Pergerakan pelajar Jepun bermula semasa Demokrasi Taishō, dan berkembang dalam aktiviti selepas Perang Dunia II. Satu peristiwa sedemikian ialah Bantahan Anpo, yang berlaku pada tahun 1960, bertentangan dengan perjanjian Anpo.[36] Dalam pemberontakan pelajar berikutnya pada tahun 1968, aktivis kiri menghalang diri mereka di universiti, mengakibatkan konflik bersenjata dengan pasukan polis Jepun.[37] Beberapa sebab yang lebih luas disokong termasuk penentangan terhadap Perang Vietnam dan apartheid, dan untuk penerimaan gaya hidup hippie.

Malaysia

[sunting | sunting sumber]

Sejak pindaan Akta Universiti dan Kolej Universiti (UUCA) Seksyen 15 1971 pada 1975, pelajar dilarang menjadi ahli, dan menyatakan sokongan atau penentangan terhadap, mana-mana parti politik atau "mana-mana organisasi, badan atau kumpulan orang yang Menteri, selepas berunding dengan Lembaga, telah nyatakan secara bertulis kepada Naib Canselor sebagai tidak sesuai untuk kepentingan dan kesejahteraan pelajar atau Universiti." Walau bagaimanapun, pada Oktober 2011, Mahkamah Rayuan memutuskan bahawa peruntukan yang berkaitan dalam Seksyen 15 UUCA adalah tidak berperlembagaan kerana Perlembagaan Persekutuan Perkara 10 berkaitan kebebasan bersuara.[38]

Sejak akta yang melarang pelajar menyatakan "sokongan, simpati atau penentangan" kepada mana-mana parti politik digubal pada 1971, pelajar Malaysia berkali-kali mendesak agar larangan penglibatan politik dibatalkan. Majoriti pelajar tidak berminat dengan politik kerana takut pihak universiti mengambil tindakan terhadap mereka. UUCA (juga dikenali dengan akronim Malaysia AUKU) bagaimanapun tidak berjaya sepenuhnya dalam menghapuskan aktivisme pelajar dan penglibatan politik.[39]

Pada 14 April 2012 di Kuala Lumpur , aktivis pelajar berkampung di Dataran Merdeka dan berarak menentang program pinjaman kerajaan yang mereka katakan mengenakan kadar faedah tinggi kepada pelajar dan menyebabkan mereka berhutang.[40]

Gerakan mahasiswa terbesar di Malaysia ialah Solidariti Mahasiswa Malaysia (SMM). Ini adalah kumpulan gabungan yang mewakili banyak organisasi pelajar.[41] Pada masa ini, SMM sedang giat berkempen menentang UUCA dan pendidikan percuma di peringkat rendah, menengah dan pengajian tinggi.

Russia

[sunting | sunting sumber]

Empayar Rusia, Kesatuan Soviet, dan Persekutuan Rusia pasca-Soviet semuanya mempunyai pergerakan aktivis pelajar yang meluas.

Thailand

[sunting | sunting sumber]

Penggulingan pemimpin Thai Field Marshall, Thanom Kittikachorn terutamanya diketuai oleh pelajar. Digelar Pemberontakan 14 Oktober 1973, pelajar berjaya menggulingkan pemerintahan diktator tenteranya dan memulihkan demokrasi.[42] Selain Thanom, mereka juga menggulingkan timbalan Field Marshall, Praphas Charusathien. Selepas Thanom digulingkan dan dipaksa ke dalam buangan, tetapi pada tahun 1976 kembali menjadi seorang sami. Walaupun beliau bersumpah untuk menjauhi politik, kehadirannya menyebabkan bantahan pelajar bermula semula. Pada 6 Oktober 1976, ramai penunjuk perasaan mati di tangan militan sayap kanan yang telah merobek Universiti Thammasat.[43]

Pelajar berhaluan kiri kini diketahui membantah mana-mana rejim ala Thanom.

Pelajar memainkan peranan yang sangat penting dalam Bantahan Thailand 2020-2021 yang sedang berlangsung. Pelajar dari banyak bahagian di Thailand mengambil bahagian dalam satu siri gerakan pro-demokrasi menentang kerajaan Thai di bawah Perdana Menteri, Prayuth Chan-o-cha.[44] Satu contoh menyaksikan perdebatan antara pelajar dan Menteri Pendidikan, Nataphol Teepsuwan yang pernah menjadi sebahagian daripada persatuan anti-demokratik, Jawatankuasa Pembaharuan Demokratik Rakyat yang meminta Prayuth mengadakan rampasan kuasa Thailand 2014.[45]

United Kingdom

[sunting | sunting sumber]
Pekerjaan pelajar di Cambridge University, 2010
Pelajar Universiti Edinburgh mengadakan bantahan Gaza di perkhemahan Quad Kolej Lama pada Mei 2024.

Aktivisme politik pelajar telah wujud di U.K sejak tahun 1880-an dengan pembentukan majlis perwakilan pelajar, pelopor organisasi kesatuan yang direka untuk membentangkan minat pelajar. Ini kemudiannya berkembang menjadi kesatuan, kebanyakannya menjadi sebahagian daripada Kesatuan Kebangsaan Pelajar (Inggeris: National Union of Students; NUS) yang ditubuhkan pada tahun 1921. Walau bagaimanapun, NUS direka khusus untuk berada di luar "kepentingan politik dan agama", mengurangkan kepentingannya sebagai pusat aktivisme pelajar. Semasa tahun 1930-an pelajar mula terlibat secara politik dengan pembentukan banyak masyarakat sosialis di universiti, daripada sosial demokratik kepada Marxist-Leninis dan Trotskyist, malah membawa kepada Brian Simon, seorang komunis, menjadi ketua NUS.[46]

Namun pada tahun 1960-an, aktivisme pelajar menjadi penting di universiti-universiti British. Perang Vietnam dan isu perkauman memulakan tumpuan kepada kekecewaan tempatan yang lain, seperti yuran dan perwakilan pelajar. Pada tahun 1962, bantahan pelajar pertama terhadap Perang Vietnam telah diadakan, dengan CND. Walau bagaimanapun, aktivisme pelajar tidak bermula secara besar-besaran sehingga pertengahan 1960-an. Pada tahun 1965, bantahan pelajar seramai 250 pelajar telah diadakan di luar kedutaan Amerika, Edinburgh dan permulaan bantahan terhadap perang Vietnam di Dataran Grovesnor. Ia juga menyaksikan pengajaran masuk utama pertama di Britain pada tahun 1965, di mana pelajar membahaskan Perang Vietnam dan cara protes tanpa kekerasan alternatif di London School of Economics, yang ditaja oleh Oxford Union.[47]

Pada tahun 1966, Perikatan Pelajar Radikal dan Kempen Solidariti Vietnam telah ditubuhkan, kedua-duanya menjadi pusat bagi gerakan protes. Walau bagaimanapun, salah seorang pelajar pertama telah diadakan di London School of Economics pada tahun 1967 oleh Kesatuan Pelajar atas penggantungan dua pelajar. Kejayaannya dan perhimpunan pelajar kebangsaan seramai 100,000 yang diadakan pada tahun yang sama biasanya dianggap sebagai menandakan permulaan pergerakan itu. Sehingga pertengahan 1970-an aktiviti pelajar telah diadakan termasuk bantahan sehingga 80,000 di Grosvenor Square, protes anti-perkauman dan Kedudukan di Newcastle, pemecahan pintu kawalan rusuhan dan penutupan paksa London School of Economics, dan Jack Straw menjadi ketua NUS untuk RSA. Walau bagaimanapun, banyak bantahan adalah mengenai lebih banyak isu tempatan, seperti perwakilan pelajar dalam tadbir urus kolej,[48] penginapan yang lebih baik, yuran yang lebih rendah atau harga kantin.

Bantahan pelajar meletus lagi pada tahun 2010 semasa Kepimpinan David Cameron berhubung isu yuran pengajian, pemotongan pembiayaan pendidikan tinggi dan penarikan Elaun Penyelenggaraan Pendidikan.[49]

Semasa gelombang Mogok Sekolah untuk Iklim pada 2019, mogok pelajar menyaksikan sehingga 300,000 pelajar sekolah di jalanan di UK, pada bantahan yang dianjurkan oleh rangkaian kumpulan aktivis iklim belia tempatan. Kumpulan kempen payung seperti Mogok Iklim Belia Scotland di Scotland, Persatuan Iklim Belia Ireland Utara di Ireland Utara, dan Rangkaian Iklim Pelajar UK di England dan Wales, membuat tuntutan kepada kerajaan masing-masing dan pihak berkuasa tempatan di sebalik protes ini dan mencapai beberapa kejayaan, dan terus berkempen untuk keadilan iklim.

Pada Mei 2024, sekumpulan aktivis pelajar di Universiti Edinburgh mendirikan khemah di Old College Quad untuk memprotes terhadap apa yang mereka dakwa sebagai kegagalan universiti untuk melepaskan diri daripada pelaburan yang dianggap sebagai sokongan proksi untuk Pencerobohan Israel ke atas Semenanjung Gaza. Lapan daripada penunjuk perasaan melancarkan mogok lapar.[50][51]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Fletcher, A. (2005) Guide to Social Change Led By and With Young People Diarkibkan 2011-09-29 di Wayback Machine Olympia, WA: CommonAction.
  2. ^ Fletcher, A. (2006)Washington Youth Voice Handbook Diarkibkan 2006-12-31 di Wayback Machine Olympia, WA: CommonAction.
  3. ^ Boren, Mark Edelman (2013). Student Resistance: A History of the Unruly Subject. Routledge. m/s. 261. ISBN 978-1135206451.
  4. ^ 한국인물사연구원 (2011). Gimyosahwa: pitbit joseon 4dae sahwa se beonjjae 기묘사화 : 핏빛 조선 4대 사화 세 번째 [The Kimyo purge: third of bloody Joseon's four great literati purges] (dalam bahasa Korea). 타오름. m/s. 65. ISBN 978-8994125121.
  5. ^ Wolters, Raymond (1975). The New Negro on Campus: Black College Rebellions of the 1920s. Princeton University Press. m/s. 29–69. ISBN 069104628X.
  6. ^ Boren 2013, m/s. 96.
  7. ^ Clarke, James W.; Egan, Joseph (1972-05-01). "Social and Political Dimensions of Campus Protest Activity". The Journal of Politics. 34 (2): 500–523. doi:10.2307/2129365. ISSN 0022-3816. JSTOR 2129365. S2CID 153787448.
  8. ^ Morgan, Edward P. (1992). The '60s Experience: Hard Lessons about Modern America. Temple University Press. m/s. 164. ISBN 1566390141.
  9. ^ HoSang, D. (2003). Youth and Community Organizing Today Diarkibkan 2009-09-17 di Wayback Machine New York: Funders Collaborative on Youth Organizing.
  10. ^ Weiss, M. (2004) Youth Rising.
  11. ^ Rebecca Hamilton (2011) Fighting for Darfur: Public Action and the Struggle to Stop Genocide, Palgrave Macmillan (2011).
  12. ^ "Teens 'Lie In' at White House to Push for Stronger Gun Control". NPR. 19 Februari 2018. Dicapai pada 19 Februari 2018.
  13. ^ "More than 2 million joined March for Our Lives protests in 90 percent of U.S. voting districts". Newsweek. 26 Mac 2018. Dicapai pada 26 Mac 2018.
  14. ^ Andone, Dakin (24 Mac 2018). "Emma Gonzalez stood on stage for 6 minutes – the length of the Parkland gunman's shooting spree". CNN. Dicapai pada 24 Mac 2018.
  15. ^ "United Against Gun Violence". Brady (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2019-08-03.
  16. ^ "Everytown for Gun Safety". Everytown for Gun Safety (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2019-08-03.
  17. ^ "Eighteenx18". Eighteenx18 (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2019-08-03.
  18. ^ "OneMillionOfUs". OneMillionOfUs (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2020-07-08.
  19. ^ "Join the youth climate summit This Is Zero Hour in Miami | U.S. Green Building Council". www.usgbc.org. Dicapai pada 2019-08-03.
  20. ^ Zhang, Hong (2002). The making of urban Chinese images of the United States, 1945–1953. Westport, CT: Greenwood Press. ISBN 0-313-31001-7.
  21. ^ a b Zhang, Hong (2002). America perceived : the making of Chinese images of the United States, 1945–1953. Westport, Conn.: Greenwood Press. m/s. 3–5. ISBN 0-313-31001-7. OCLC 47764296.
  22. ^ Zhang, Hong (2002). America perceived : the making of Chinese images of the United States, 1945–1953. Westport, Conn.: Greenwood Press. m/s. 176. ISBN 0-313-31001-7. OCLC 47764296.
  23. ^ "Historical Background of Youth Activism in Assam" (PDF). Shodhganga: 60.
  24. ^ "Role of the Student of Assam Since Independence" (PDF). Shodhganga.
  25. ^ "Origin, Growth & Activities of AASU" (PDF). Shodhganga.
  26. ^ "Impact of AASU on Assam Politics" (PDF). Shodhganga.
  27. ^ "Youth Activism and Democratic Politics in India's Northeast-2014 Election in Perspective". The Hindu Centre for Politics & Public Policy.
  28. ^ "JU Rankings". 11 Ogos 2021.
  29. ^ "Abhijit Chakraborty orders police to molest the unarmed protesting students". The Times of India. 18 September 2014.
  30. ^ "TMCP Goons attacks JU Students". 4 Februari 2022.
  31. ^ O'Rourke, Kevin (2002). Reformasi: the struggle for power in post-Soeharto Indonesia. Crows Nest, NSW: Allen & Unwin. m/s. 85. ISBN 1-86508-754-8.
  32. ^ Boren 2013, m/s. 127–128.
  33. ^ Boren 2013, m/s. 128.
  34. ^ Langfitt, Frank (1998-05-23). "Indonesian students retreat peacefully: Protesters leave Parliament to avoid clash with troops". Baltimore Sun.
  35. ^ a b O'Rourke 2002, m/s. 13.
  36. ^ Ando, Takemasa (2013). Japan's New Left Movements: Legacies for Civil Society. Routledge. m/s. 30. ISBN 978-1135087388.
  37. ^ Ando 2013, m/s. 60.
  38. ^ "Malaysia Rules Against Ban on Student Politics". Jakarta Globe. 31 Oktober 2011. Diarkibkan daripada yang asal pada 8 Mac 2012. Dicapai pada 25 November 2011.
  39. ^ Mueller, Dominik M. (2014). Islam, Politics and Youth in Malaysia. Routledge. m/s. 98. ISBN 978-1317912989.
  40. ^ Lee, Temme (2012-04-19). "Malaysia: Kuala Lumpur Occupy camp ambushed by thugs". Green Left Weekly.
  41. ^ Mueller 2014, m/s. 98.
  42. ^ Sinsawasdi, Narong; Prizzia, Ross (Jun 1974). Thailand: Student Activism and Political Change. D. K. Book House.
  43. ^ Andelman, David A. (1976-09-20). "Thai Leader Overthrown in 1973 Returns From Exile". The New York Times. ISSN 0362-4331. Dicapai pada 2019-07-04.
  44. ^ Harmer, Jerry (18 Ogos 2020). "Thailand's Student-led Anti-government Protests Grow". The Diplomat.
  45. ^ Post reporters (8 Februari 2019). "Nataphol top of list 'due to trust'". Bangkok Post.
  46. ^ Wooldridge, Adrian (2006). Measuring the Mind: Education and Psychology in England c. 1860–c. 1990. Cambridge University Press. m/s. 296. ISBN 0521026180.
  47. ^ Ellis, Sylvia (2004). Britain, America, and the Vietnam War. Bloomsbury Academic. m/s. 98. ISBN 9780275973810.
  48. ^ Smith, P. H. J. (2007)Student revolution in 1960s Britain: Myth or reality? Diarkibkan 2009-01-14 di Wayback Machine
  49. ^ "Student tuition fee protest ends with 153 arrests". BBC News. 2010-12-01.
  50. ^ Williams, Craig. (8 May 2024). 'Edinburgh students on hunger strike in Gaza protest'. The Herald.
  51. ^ Kerr, Simeon (17 Mei 2024). "Edinburgh student hunger strikers demand university divests over Gaza 'complicity'". Financial Times (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 24 Mei 2024.

Bacaan lanjut

[sunting | sunting sumber]
  • Andrews, William. "Dissenting Japan: A History of Japanese Radicalism and Counterculture, from 1945 to Fukushima." London: Hurst, 2016.
  • Student activists become more media-savvy (10 Mei 2006) oleh David Linhardt, The New York Times (NYTimes.com).
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Aktivisme_pelajar&oldid=6511645"