hemd

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ħɛmd/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: hemd

Navdêr

Tewandina hemd
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hemd	hemd
Îzafe	hemda	hemdên
Çemandî	hemdê	hemdan
Nîşandera çemandî	wê hemdê	wan hemdan
Bangkirin	hemdê	hemdino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hemdek	hemdin
Îzafe	hemdeke	hemdine
Çemandî	hemdekê	hemdinan

hemd mê

1. qest, vîn, hez, daxwaz

   Bê hemdî min bû. ― Bêyî daxwazê qewimî.

   Pîrejina mehtirûm bê hemdê xwe lawij digotin.

2. pesn, sena, meth

   Hemd bo Xwedê.

   • Hemdê bêhed bo Xudayê 'alemîn
     Ew Xudayê daye me dînê mubîn — (Mela Hisênê Bateyî 1417 - 1491)

Jê

• bêhemd
• bêhemdî
• elhemdulîllah
• hemd kirin (lêker)
• hemdkirin (navdêr)
• hemdkirî (rengdêr)
• li ser hemd û hêla xwe bûn (biwêj)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], têkildarî Mihemed, Hemîd, Mehmûd, Hemdî.

Werger

• Almanî: Dank → de mê, Wille → de mê
• Erebî: ^?حامد → ar, ^?حمد → ar
• Farisî: اختیار → fa, حمد → fa, حوصله → fa, ^?ثنا → fa
• Tirkî: hamt → tr, irade → tr, istenç → tr, sena → tr, ^?cereyan → tr, bilinç → tr

Holendî

Navdêr

hemd nêtar

1. (cilûberg) gumlek, qemîs
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên gumlek hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}