Organización para a Seguridade e a Cooperación en Europa

Organización para a Seguridade e a Cooperación en Europa
Nome curto	OSCE, OSCE, ОБСЕ, OSZE, OSCE, OSCE, OSCE, OBWE, ОБСЄ, AGİT, OVSE, OSCE, OESS, ОЕБС, OEBS, АИХО, ETYJ, 欧安组织, 歐安組織, ESBO, EDSO, ОБСЕ, ЕАБХАБ, EBESZ, ԵԱՀԿ, ЕККУ, OSCE, OBSE, OESS, ΟΑΣΕ, OSKE, ЕҚЫҰ, EQIU, ەقىۇ, ეუთო, ÖSE, OSCE, אבש״א, OTSE, OSSE, OSCE, OSBE, OSSE, OSCE, YXHT, ЙХҲТ, ОБСЕ, OBSE, OVSE, ეუწო, ESLA, АБСЕ, ОССЕ, OVSE, OSCE, ATƏT e OSCE
Tipo	organización intergobernamental
Lingua oficial	lingua rusa, lingua francesa, lingua alemá, lingua inglesa, lingua italiana e lingua castelá
Personalidades
Cargo dirixente	Chairperson-in-Office of the Organization for Security and Co-operation in Europe (en)
Director/a	Helga Schmid 2020 ; Ivica Dačić (pt) 1 de xaneiro de 2015 ; Didier Burkhalter 1 de xaneiro de 2014 - 31 de decembro de 2014; Leonid Kožara (en) 1 de xaneiro de 2013 - 31 de decembro de 2013; Eamon Gilmore (pt) 1 de xaneiro de 2012 ; Audronius Ažubalis 1 de xaneiro de 2011 - 31 de decembro de 2011; Lamberto Zannier 2011 - 2017; Kanat Saudabayev (en) 1 de xaneiro de 2010 - 31 de decembro de 2010; Georgios Papandreu 6 de outubro de 2009 - 31 de decembro de 2009; Ντόρα Μπακογιάννη 1 de xaneiro de 2009 - 5 de outubro de 2009; Alexander Stubb 5 de abril de 2008 - 31 de decembro de 2008; Ilkka Kanerva 1 de xaneiro de 2008 - 4 de abril de 2008; Miguel Ángel Moratinos 1 de xaneiro de 2007 - 31 de decembro de 2007; Karel De Gucht 1 de xaneiro de 2006 - 31 de decembro de 2006; Marc Perrin de Brichambaut 2005 - 2011; Dimitrij Rupel (en) 1 de xaneiro de 2005 - 31 de decembro de 2005; Solomon Passy (en) 1 de xaneiro de 2004 - 31 de decembro de 2004; Ben Bot 3 de decembro de 2003 - 31 de decembro de 2003; Jaap de Hoop Scheffer 1 de xaneiro de 2003 - 3 de decembro de 2003; António Martins da Cruz (pt) 6 de abril de 2002 - 31 de decembro de 2002; Jaime Gama 1 de xaneiro de 2002 - 6 de abril de 2002; Mircea Geoană 1 de xaneiro de 2001 - 31 de decembro de 2001; Benita Ferrero-Waldner 5 de febreiro de 2000 - 31 de decembro de 2000; Wolfgang Schüssel 1 de xaneiro de 2000 - 4 de febreiro de 2000; Knut Vollebæk (en) 1 de xaneiro de 1999 - 31 de decembro de 1999; Ján Kubiš 1999 - 2005; Bronisław Geremek 1 de xaneiro de 1998 - 31 de decembro de 1998; Niels Helveg Petersen 1 de xaneiro de 1997 - 31 de decembro de 1997; Giancarlo Aragona (pt) 1996 - 1999; Flavio Cotti 1 de xaneiro de 1996 - 31 de decembro de 1996; László Kovács 1 de xaneiro de 1995 - 31 de decembro de 1995; Antonio Martino 12 de maio de 1994 - 31 de decembro de 1994; Beniamino Andreatta 1 de xaneiro de 1994 - 11 de maio de 1994; Margaretha af Ugglas 1 de xaneiro de 1993 - 31 de decembro de 1993; Wilhelm Höynck (pt) 1993 - 1996; Jozef Moravčík 3 de xullo de 1992 - 31 de decembro de 1992; Jiří Dienstbier 1 de xaneiro de 1992 - 2 de xullo de 1992; Hans-Dietrich Genscher xuño de 1991 - 1991
Entidades
Precedido por	Acta de Helsinqui
Data
Fundación	1975
Localización
País	Austria
Sede	Viena
Premios
	(2015) Ewald von Kleist award (en) ; premio do Emperador Odón ;
Composto por
	Composto por Grupo de Minsk (pt) ; ;
Contacto
Páxina WEB	osce.org
Redes
	[ Wikidata ]

A Organización para a Seguridade e a Cooperación en Europa (OSCE), ten a súa orixe na CSCE (Conferencia sobre a Seguridade e a Cooperación en Europa), celebrada en Helsinqui en 1975, e está conformada actualmente por cincuenta e seis Estados participantes, todos eles países de Europa (incluíndo a Federación Rusa e tódolos países da Unión Europea), Asia Central e América do Norte (Canadá e Estados Unidos). Está recoñecida como organismo rexional conforme o Capítulo VIII da Carta das Nacións Unidas. A Presidencia en Exercicio actual (2008) é exercida por Finlandia.

Institucións da OSCE

As institucións da OSCE son:

o Cumio de Xefes de Estado e Goberno (cuxa periodicidade é discrecional);
o Consello Ministerial (que reúne unha vez ao ano aos Ministros de Asuntos Exteriores dos Estados participantes no país que exerce a Presidencia en Exercicio);
o Consello Permanente (que reúne semanalmente aos Embaixadores Representantes Permanentes dos Estados participantes en Viena e é o principal órgano decisorio e de consulta política da OSCE);
a Asemblea Parlamentaria (integrada por máis de 300 parlamentarios de todos os Estados participantes da OSCE, e cuxo principal período anual de sesións ten lugar no mes de xullo);
o Foro de Cooperación en materia de Seguridade (que se ocupa do control de armamentos e das medidas destinadas a fomentar a confianza e a seguridade);
A Presidencia da OSCE, exercida anualmente por un país membro. Da cal dependen directamente:
- o Representante Especial da Presidencia en Exercicio para a Loita contra Trátaa de Persoas (Tráfico de Seres Humanos);
- o Representante Persoal para o Conflito relacionado coa Conferencia de Minsk;
- o Representante para a Liberdade dos Medios de Comunicación;
- o Alto Comisionado para as Minorías Nacionais; e
- a Oficina para as Institucións Democráticas e os Dereitos Humanos.
o Secretario Xeral da OSCE (cargo que actualmente exerce o diplomático francés, Marc Perrin de Brichambaut). Do Secretariado dependen as seguintes unidades: Unidade de Acción contra o Terrorismo (UAT); o Centro de Prevención de Conflitos (CPC); Cooperación Exterior; Oficina do Coordinador para as Actividades Económicas e Ambientais da OSCE; Unidade para Asuntos Estratéxicos de Policía; e unha Sección de Formación.

Así mesmo, hai que ter en conta que os Estados participantes poden acudir á Corte de Conciliación e Arbitraxe da OSCE.

Actividades da OSCE

A OSCE desenvolve as súas actividades e adopta as súas decisións pola regra do consenso. As súas obrigacións e compromisos son de carácter político. Ambos os trazos confiren a esta Organización o seu carácter específico, ao tratarse da Organización de carácter rexional máis importante despois das Nacións Unidas. As súas relacións coas outras organizacións e institucións internacionais desenvólvense sobre a base do espírito de cooperación e coordinación tratando de non duplicar os labores respectivos. As organizacións coas que a OSCE mantén relacións de cooperación son, principalmente, a ONU e os seus organismos vinculados, a Unión Europea, a OTAN, a CEI, e o Consello de Europa.

Doutra banda, dentro da OSCE encádranse os países Socios para a Cooperación (Afganistán, Xapón, República de Corea e Tailandia), así como os Socios Mediterráneos para a Cooperación (Alxeria, Exipto, Israel, Xordania, Marrocos e Tunisia).

A OSCE ocúpase dunha rede de misións sobre o terreo, repartidas polo seu espazo xeográfico, que teñen como misión facilitar a resolución dos conflitos existentes ou pendentes de solución nos que ven implicados algúns Estados participantes. As misións da OSCE repártense dentro do Sueste de Europa (Kosovo, Bosnia e Hercegovina, Croacia, Serbia, Albania e Macedonia do Norte); Europa do Leste (Moldova, Belarús, Ucraína); Cáucaso (Xeorxia, Azerbaidján, Armenia); e Asia Central (Kazakhstán, Turkmenistán, Kirguizistán, Tadjiikistán, Uzbekistán).

Os debates e as deliberacións destinadas á adopción de decisións teñen por obxecto mellorar, crear e facer un seguimento do acervo político da OSCE no seu tres dimensións: dimensión político-militar; dimensión humana; e dimensión económica e ambiental. Este tres dimensións responden o enfoque amplo que a OSCE outorga á seguridade, definíndose como instrumento primario de alerta temperá, prevención de conflitos, xestión de crise e rehabilitación pos-conflito na súa zona. Así mesmo, os cincuenta e seis estados participantes gozan de igual rango sobre a base dun enfoque cooperativo no desenvolvemento das súas funcións como organización rexional para a seguridade e a cooperación en todo o seu espazo xeográfico.

Países membros da OSCE

Actualmente son cincuenta e seis, todos do hemisferio norte. A OSCE creouse o 25 de xuño de 1973 con 35 países, pero non foi até o 1 de agosto de 1975 que se asinou o Acta de Helsinqui.

A lista de países por ano é a seguinte:^[1]

1973 (35): Alemaña Occidental (1973-1990), Alemaña Oriental (1973-1990), Austria, Bélxica, Bulgaria, Canadá, Chipre, Checoslovaquia (1973-1992), Dinamarca, España, Estados Unidos, Finlandia, Francia, Grecia, Hungría, Irlanda, Islandia, Italia, Liechtenstein, Luxemburgo, Malta, Mónaco, Noruega, Países Baixos, Polonia, Portugal, Reino Unido, Romanía, San Marino, Cidade do Vaticano, Suecia, Suíza, Turquía, URSS (1973-1990), Iugoslavia (1973-1992).
1990 (34) Alemaña
1991 (35): Albania
1992 (50): Armenia, Azerbaidján, Bosnia e Hercegovina, Croacia, Eslovenia, Estonia, Xeorxia, Kazakhstán, Letonia, Lituania, Moldova, Tadjiikistán, Turkmenistán, Ucraína e Uzbekistán.
1993 (52): Eslovaquia e República Checa
1995 (53): Macedonia do Norte
1996 (54): Andorra
2000 (55): Serbia e Montenegro (2000-2006)
2006 (56): Montenegro e Serbia

Notas

↑ O número entre paréntese é o número de estados membros até o ano designado. En Serbia e Montenegro non rexistra aumento, xa que a República de Serbia sucedeuno na súa anterior posición diplomática; o mesmo ocorre respecto de Rusia, sucesora da a URSS nos mimos termos.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Sitio web oficial

[1] O número entre paréntese é o número de estados membros até o ano designado. En Serbia e Montenegro non rexistra aumento, xa que a República de Serbia sucedeuno na súa anterior posición diplomática; o mesmo ocorre respecto de Rusia, sucesora da a URSS nos mimos termos.

[1]