ἄρχω

See also: άρχω

Ancient Greek

Etymology

Of disputed origin:

• From Proto-Indo-European *h₂r̥-sḱe-ti (“to start, rule”), which appears to be an inchoative formation from *h₂er- (“to fit, put together”), thus “to begin to fit together” > “to start, rule”. Compare Old Armenian արքայ (arkʻay, “king”), which Matzinger considered inherited from Indo-European, but which is generally thought to be ultimately a borrowing from Greek.
• Alternatively from a root *h₂ergʰ- (“to begin, rule, command”), perhaps cognate with Lithuanian regė́ti (“to watch, see”). (Can this⁽⁺⁾ etymology be sourced?)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ár.kʰɔː/ → /ˈar.xo/ → /ˈar.xo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ár.kʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈar.kʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈar.xo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈar.xo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈar.xo/

Verb

ἄρχω • (árkhō)

1. (transitive) to begin [with genitive ‘something, from something, with something’]
2. (transitive) to lead, rule, govern, command [with genitive or dative ‘someone’]
3. (intransitive) to be ruler; to hold an archonship

Usage notes

• The Epic infinitive ἀρχέμεναι (arkhémenai) is attested.
• The Doric future middle form ἀρξεῦμαί (arxeûmaí) is attested. Bailly suggests a Doric imperfect middle form ἀρχόμαν (arkhóman), citing the imperfect form ἄρχετο (árkheto) in Pindar. Liddell and Scott suggest a Doric imperfect form ἆρχον (ârkhon), citing the form ἆρχε (ârkhe), also found in Pindar. Bailly further suggests the Doric aorist ἀρξάμην (arxámēn), noting the form ἄρξατο (árxato), which appears in Theocritus.
• Bailly suggests an Ionic middle imperfect form ἀρχόμην (arkhómēn), noting the form ἄρχετο (árkheto) in Herodotus. Herodotus also uses the form ἤρχετο (ḗrkheto). Bailly suggests an Ionic perfect participle ἀργμένος (argménos), noting the form ἀργμένης (argménēs), which appears in Herodotus.

Inflection

   Present: ᾰ̓́ρχω, ᾰ̓́ρχομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓́ρχω	ᾰ̓́ρχεις	ᾰ̓́ρχει	ᾰ̓́ρχετον	ᾰ̓́ρχετον	ᾰ̓́ρχομεν	ᾰ̓́ρχετε	ᾰ̓́ρχουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓́ρχω	ᾰ̓́ρχῃς	ᾰ̓́ρχῃ	ᾰ̓́ρχητον	ᾰ̓́ρχητον	ᾰ̓́ρχωμεν	ᾰ̓́ρχητε	ᾰ̓́ρχωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓́ρχοιμῐ	ᾰ̓́ρχοις	ᾰ̓́ρχοι	ᾰ̓́ρχοιτον	ᾰ̓ρχοίτην	ᾰ̓́ρχοιμεν	ᾰ̓́ρχοιτε	ᾰ̓́ρχοιεν
	imperative		ᾰ̓́ρχε	ᾰ̓ρχέτω	ᾰ̓́ρχετον	ᾰ̓ρχέτων		ᾰ̓́ρχετε	ᾰ̓ρχόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓́ρχομαι	ᾰ̓́ρχῃ, ᾰ̓́ρχει	ᾰ̓́ρχεται	ᾰ̓́ρχεσθον	ᾰ̓́ρχεσθον	ᾰ̓ρχόμεθᾰ	ᾰ̓́ρχεσθε	ᾰ̓́ρχονται
	subjunctive	ᾰ̓́ρχωμαι	ᾰ̓́ρχῃ	ᾰ̓́ρχηται	ᾰ̓́ρχησθον	ᾰ̓́ρχησθον	ᾰ̓ρχώμεθᾰ	ᾰ̓́ρχησθε	ᾰ̓́ρχωνται
	optative	ᾰ̓ρχοίμην	ᾰ̓́ρχοιο	ᾰ̓́ρχοιτο	ᾰ̓́ρχοισθον	ᾰ̓ρχοίσθην	ᾰ̓ρχοίμεθᾰ	ᾰ̓́ρχοισθε	ᾰ̓́ρχοιντο
	imperative		ᾰ̓́ρχου	ᾰ̓ρχέσθω	ᾰ̓́ρχεσθον	ᾰ̓ρχέσθων		ᾰ̓́ρχεσθε	ᾰ̓ρχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓́ρχειν				ᾰ̓́ρχεσθαι
participle	m	ᾰ̓́ρχων				ᾰ̓ρχόμενος
	f	ᾰ̓́ρχουσᾰ				ᾰ̓ρχομένη
	n	ᾰ̓́ρχον				ᾰ̓ρχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἦρχον, ἠρχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἦρχον	ἦρχες	ἦρχε(ν)	ἤρχετον	ἠρχέτην	ἤρχομεν	ἤρχετε	ἦρχον
middle/ passive	indicative	ἠρχόμην	ἤρχου	ἤρχετο	ἤρχεσθον	ἠρχέσθην	ἠρχόμεθᾰ	ἤρχεσθε	ἤρχοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾰ̓́ρχον, ᾰ̓ρχόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓́ρχον	ᾰ̓́ρχες	ᾰ̓́ρχε(ν)	ᾰ̓́ρχετον	ᾰ̓ρχέτην	ᾰ̓́ρχομεν	ᾰ̓́ρχετε	ᾰ̓́ρχον
middle/ passive	indicative	ᾰ̓ρχόμην	ᾰ̓́ρχου	ᾰ̓́ρχετο	ᾰ̓́ρχεσθον	ᾰ̓ρχέσθην	ᾰ̓ρχόμε(σ)θᾰ	ᾰ̓́ρχεσθε	ᾰ̓́ρχοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ᾰ̓́ρξω, ᾰ̓́ρξομαι, ᾰ̓ρχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓́ρξω	ᾰ̓́ρξεις	ᾰ̓́ρξει	ᾰ̓́ρξετον	ᾰ̓́ρξετον	ᾰ̓́ρξομεν	ᾰ̓́ρξετε	ᾰ̓́ρξουσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓́ρξοιμῐ	ᾰ̓́ρξοις	ᾰ̓́ρξοι	ᾰ̓́ρξοιτον	ᾰ̓ρξοίτην	ᾰ̓́ρξοιμεν	ᾰ̓́ρξοιτε	ᾰ̓́ρξοιεν
middle	indicative	ᾰ̓́ρξομαι	ᾰ̓́ρξῃ, ᾰ̓́ρξει	ᾰ̓́ρξεται	ᾰ̓́ρξεσθον	ᾰ̓́ρξεσθον	ᾰ̓ρξόμεθᾰ	ᾰ̓́ρξεσθε	ᾰ̓́ρξονται
	optative	ᾰ̓ρξοίμην	ᾰ̓́ρξοιο	ᾰ̓́ρξοιτο	ᾰ̓́ρξοισθον	ᾰ̓ρξοίσθην	ᾰ̓ρξοίμεθᾰ	ᾰ̓́ρξοισθε	ᾰ̓́ρξοιντο
passive	indicative	ᾰ̓ρχθήσομαι	ᾰ̓ρχθήσῃ	ᾰ̓ρχθήσεται	ᾰ̓ρχθήσεσθον	ᾰ̓ρχθήσεσθον	ᾰ̓ρχθησόμεθᾰ	ᾰ̓ρχθήσεσθε	ᾰ̓ρχθήσονται
	optative	ᾰ̓ρχθησοίμην	ᾰ̓ρχθήσοιο	ᾰ̓ρχθήσοιτο	ᾰ̓ρχθήσοισθον	ᾰ̓ρχθησοίσθην	ᾰ̓ρχθησοίμεθᾰ	ᾰ̓ρχθήσοισθε	ᾰ̓ρχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓́ρξειν			ᾰ̓́ρξεσθαι		ᾰ̓ρχθήσεσθαι
participle	m	ᾰ̓́ρξων			ᾰ̓ρξόμενος		ᾰ̓ρχθησόμενος
	f	ᾰ̓́ρξουσᾰ			ᾰ̓ρξομένη		ᾰ̓ρχθησομένη
	n	ᾰ̓́ρξον			ᾰ̓ρξόμενον		ᾰ̓ρχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἦρξᾰ, ἠρξᾰ́μην, ἤρχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἦρξᾰ	ἦρξᾰς	ἦρξε(ν)	ἤρξᾰτον	ἠρξᾰ́την	ἤρξᾰμεν	ἤρξᾰτε	ἦρξᾰν
	subjunctive	ᾰ̓́ρξω	ᾰ̓́ρξῃς	ᾰ̓́ρξῃ	ᾰ̓́ρξητον	ᾰ̓́ρξητον	ᾰ̓́ρξωμεν	ᾰ̓́ρξητε	ᾰ̓́ρξωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓́ρξαιμῐ	ᾰ̓́ρξειᾰς, ᾰ̓́ρξαις	ᾰ̓́ρξειε(ν), ᾰ̓́ρξαι	ᾰ̓́ρξαιτον	ᾰ̓ρξαίτην	ᾰ̓́ρξαιμεν	ᾰ̓́ρξαιτε	ᾰ̓́ρξειᾰν, ᾰ̓́ρξαιεν
	imperative		ᾰ̓́ρξον	ᾰ̓ρξᾰ́τω	ᾰ̓́ρξᾰτον	ᾰ̓ρξᾰ́των		ᾰ̓́ρξᾰτε	ᾰ̓ρξᾰ́ντων
middle	indicative	ἠρξᾰ́μην	ἤρξω	ἤρξᾰτο	ἤρξᾰσθον	ἠρξᾰ́σθην	ἠρξᾰ́μεθᾰ	ἤρξᾰσθε	ἤρξᾰντο
	subjunctive	ᾰ̓́ρξωμαι	ᾰ̓́ρξῃ	ᾰ̓́ρξηται	ᾰ̓́ρξησθον	ᾰ̓́ρξησθον	ᾰ̓ρξώμεθᾰ	ᾰ̓́ρξησθε	ᾰ̓́ρξωνται
	optative	ᾰ̓ρξαίμην	ᾰ̓́ρξαιο	ᾰ̓́ρξαιτο	ᾰ̓́ρξαισθον	ᾰ̓ρξαίσθην	ᾰ̓ρξαίμεθᾰ	ᾰ̓́ρξαισθε	ᾰ̓́ρξαιντο
	imperative		ᾰ̓́ρξαι	ᾰ̓ρξᾰ́σθω	ᾰ̓́ρξᾰσθον	ᾰ̓ρξᾰ́σθων		ᾰ̓́ρξᾰσθε	ᾰ̓ρξᾰ́σθων
passive	indicative	ἤρχθην	ἤρχθης	ἤρχθη	ἤρχθητον	ἠρχθήτην	ἤρχθημεν	ἤρχθητε	ἤρχθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓ρχθῶ	ᾰ̓ρχθῇς	ᾰ̓ρχθῇ	ᾰ̓ρχθῆτον	ᾰ̓ρχθῆτον	ᾰ̓ρχθῶμεν	ᾰ̓ρχθῆτε	ᾰ̓ρχθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ρχθείην	ᾰ̓ρχθείης	ᾰ̓ρχθείη	ᾰ̓ρχθεῖτον, ᾰ̓ρχθείητον	ᾰ̓ρχθείτην, ᾰ̓ρχθειήτην	ᾰ̓ρχθεῖμεν, ᾰ̓ρχθείημεν	ᾰ̓ρχθεῖτε, ᾰ̓ρχθείητε	ᾰ̓ρχθεῖεν, ᾰ̓ρχθείησᾰν
	imperative		ᾰ̓́ρχθητῐ	ᾰ̓ρχθήτω	ᾰ̓́ρχθητον	ᾰ̓ρχθήτων		ᾰ̓́ρχθητε	ᾰ̓ρχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓́ρξαι			ᾰ̓́ρξᾰσθαι		ᾰ̓ρχθῆναι
participle	m	ᾰ̓́ρξᾱς			ᾰ̓ρξᾰ́μενος		ᾰ̓ρχθείς
	f	ᾰ̓́ρξᾱσᾰ			ᾰ̓ρξᾰμένη		ᾰ̓ρχθεῖσᾰ
	n	ᾰ̓́ρξᾰν			ᾰ̓ρξᾰ́μενον		ᾰ̓ρχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ᾰ̓́ρξᾰ, ᾰ̓ρξᾰ́μην, ᾰ̓́ρχθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓́ρξᾰ	ᾰ̓́ρξᾰς	ᾰ̓́ρξε(ν)	ᾰ̓́ρξᾰτον	ᾰ̓ρξᾰ́την	ᾰ̓́ρξᾰμεν	ᾰ̓́ρξᾰτε	ᾰ̓́ρξᾰν
	subjunctive	ᾰ̓́ρξω, ᾰ̓́ρξωμῐ	ᾰ̓́ρξῃς, ᾰ̓́ρξῃσθᾰ	ᾰ̓́ρξῃ, ᾰ̓́ρξῃσῐ	ᾰ̓́ρξητον	ᾰ̓́ρξητον	ᾰ̓́ρξωμεν	ᾰ̓́ρξητε	ᾰ̓́ρξωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓́ρξαιμῐ	ᾰ̓́ρξαις, ᾰ̓́ρξαισθᾰ, ᾰ̓́ρξειᾰς	ᾰ̓́ρξειε(ν), ᾰ̓́ρξαι	ᾰ̓ρξεῖτον	ᾰ̓ρξείτην	ᾰ̓ρξεῖμεν	ᾰ̓ρξεῖτε	ᾰ̓ρξεῖεν
	imperative		ᾰ̓́ρξον	ᾰ̓ρξᾰ́τω	ᾰ̓́ρξᾰτον	ᾰ̓ρξᾰ́των		ᾰ̓́ρξᾰτε	ᾰ̓ρξᾰ́ντων
middle	indicative	ᾰ̓ρξᾰ́μην	ᾰ̓́ρξᾰο	ᾰ̓́ρξᾰτο	ᾰ̓́ρξᾰσθον	ᾰ̓ρξᾰ́σθην	ᾰ̓ρξᾰ́με(σ)θᾰ	ᾰ̓́ρξᾰσθε	ᾰ̓́ρξᾰντο
	subjunctive	ᾰ̓́ρξωμαι	ᾰ̓́ρξηαι	ᾰ̓́ρξηται	ᾰ̓́ρξησθον	ᾰ̓́ρξησθον	ᾰ̓ρξώμε(σ)θᾰ	ᾰ̓́ρξησθε	ᾰ̓́ρξωνται
	optative	ᾰ̓ρξαίμην	ᾰ̓́ρξαιο	ᾰ̓́ρξαιτο	ᾰ̓́ρξαισθον	ᾰ̓ρξαίσθην	ᾰ̓ρξαίμε(σ)θᾰ	ᾰ̓́ρξαισθε	ᾰ̓ρξαίᾰτο
	imperative		ᾰ̓́ρξαι	ᾰ̓ρξᾰ́σθω	ᾰ̓́ρξᾰσθον	ᾰ̓ρξᾰ́σθων		ᾰ̓́ρξᾰσθε	ᾰ̓ρξᾰ́σθων
passive	indicative	ᾰ̓́ρχθην	ᾰ̓́ρχθης	ᾰ̓́ρχθη	ᾰ̓́ρχθητον	ᾰ̓ρχθήτην	ᾰ̓́ρχθημεν	ᾰ̓́ρχθητε	ᾰ̓́ρχθησᾰν, ᾰ̓́ρχθεν
	subjunctive	ᾰ̓ρχθῶ	ᾰ̓ρχθῇς	ᾰ̓ρχθῇ	ᾰ̓ρχθῆτον	ᾰ̓ρχθῆτον	ᾰ̓ρχθῶμεν	ᾰ̓ρχθῆτε	ᾰ̓ρχθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ρχθείην	ᾰ̓ρχθείης	ᾰ̓ρχθείη	ᾰ̓ρχθεῖτον, ᾰ̓ρχθείητον	ᾰ̓ρχθείτην, ᾰ̓ρχθειήτην	ᾰ̓ρχθεῖμεν, ᾰ̓ρχθείημεν	ᾰ̓ρχθεῖτε, ᾰ̓ρχθείητε	ᾰ̓́ρχθειεν, ᾰ̓ρχθείησᾰν
	imperative		ᾰ̓́ρχθητῐ	ᾰ̓ρχθήτω	ᾰ̓́ρχθητον	ᾰ̓ρχθήτων		ᾰ̓́ρχθητε	ᾰ̓ρχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓́ρξαι/ᾰ̓ρξᾰ́μεν/ᾰ̓ρξᾰμέναι			ᾰ̓́ρξᾰσθαι		ᾰ̓ρχθῆναι/ᾰ̓ρχθήμεναι
participle	m	ᾰ̓́ρξᾱς			ᾰ̓ρξᾰ́μενος		ᾰ̓ρχθείς
	f	ᾰ̓́ρξᾱσᾰ			ᾰ̓ρξᾰμένη		ᾰ̓ρχθεῖσᾰ
	n	ᾰ̓́ρξᾰν			ᾰ̓ρξᾰ́μενον		ᾰ̓ρχθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἦρχᾰ, ἦργμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἦρχᾰ	ἦρχᾰς	ἦρχε(ν)	ἤρχᾰτον	ἤρχᾰτον	ἤρχᾰμεν	ἤρχᾰτε	ἤρχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἤρχω	ἤρχῃς	ἤρχῃ	ἤρχητον	ἤρχητον	ἤρχωμεν	ἤρχητε	ἤρχωσῐ(ν)
	optative	ἤρχοιμῐ, ἠρχοίην	ἤρχοις, ἠρχοίης	ἤρχοι, ἠρχοίη	ἤρχοιτον	ἠρχοίτην	ἤρχοιμεν	ἤρχοιτε	ἤρχοιεν
	imperative		ἦρχε	ἠρχέτω	ἤρχετον	ἠρχέτων		ἤρχετε	ἠρχόντων
middle/ passive	indicative	ἦργμαι	ἦρξαι	ἦρκται	ἦρχθον	ἦρχθον	ἤργμεθᾰ	ἦρχθε	ἤρχᾰται
	subjunctive	ἠργμένος ὦ	ἠργμένος ᾖς	ἠργμένος ᾖ	ἠργμένω ἦτον	ἠργμένω ἦτον	ἠργμένοι ὦμεν	ἠργμένοι ἦτε	ἠργμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠργμένος εἴην	ἠργμένος εἴης	ἠργμένος εἴη	ἠργμένω εἴητον/εἶτον	ἠργμένω εἰήτην/εἴτην	ἠργμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠργμένοι εἴητε/εἶτε	ἠργμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἦρξο	ἤρχθω	ἦρχθον	ἤρχθων		ἦρχθε	ἤρχθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠρχέναι				ἦρχθαι
participle	m	ἠρχώς				ἠργμένος
	f	ἠρχυῖᾰ				ἠργμένη
	n	ἠρχός				ἠργμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• Ἀγάθαρχος (Agátharkhos)
• Ἀλέξαρχος (Aléxarkhos)
• ἀπάρχομαι (apárkhomai)
• ἀπάρχω (apárkhō)
• Ἀρίσταρχος (Arístarkhos)
• Ἀρχάγαθος (Arkhágathos)
• Ἀρχέδημος (Arkhédēmos)
• Ᾰ̓ρχέδῐκος (Ărkhédĭkos)
• Ἀρχέλᾱος (Arkhélāos)
• Ᾰ̓ρχέστρᾰτος (Ărkhéstrătos)
• Ἀρχίᾱς (Arkhíās)
• Αρχιγένης (Arkhigénēs)
• Ἀρχίλοχος (Arkhílokhos)
• Ἀρχιμήδης (Arkhimḗdēs)
• διάρχω (diárkhō)
• Δικαίαρχος (Dikaíarkhos)
• ἐνάρχομαι (enárkhomai)
• ἐξάρχω (exárkhō)
• ἐπάρχω (epárkhō)
• Ἵππαρχος (Hípparkhos)
• κατάρχω (katárkhō)
• Κλέαρχος (Kléarkhos)
• Κλείταρχος (Kleítarkhos)
• Πλούταρχος (Ploútarkhos)
• προάρχω (proárkhō)
• προσάρχομαι (prosárkhomai)
• συνάρχω (sunárkhō)
• Τίμαρχος (Tímarkhos)
• ὑπάρχω (hupárkhō)
• χῐμᾰ́ρᾰρχος (khĭmắrărkhos)

Related terms

• ἄργματα (árgmata)
• ἀρκτέον (arktéon)
• ἀρκτικός (arktikós)
• ἀρχή (arkhḗ)
• ἀρχι- (arkhi-)
• ἀρχός (arkhós)
• ἄρχων (árkhōn)
• ὄρχαμος (órkhamos)

Descendants

• → Greek: άρχω (árcho) (learned)

Further reading

• “ἄρχω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἄρχω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἄρχω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἄρχω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• ἄρχω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἄρχω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• “ἄρχω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G757 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible